Ming Stadt Testo

Testo Ming Stadt

Et jov en Zick, an die denk ich jän zoröck en dä Stadt, die ich ens jot jekannt. En dä ahle Schull hatte mer uns off en dt Woll un em Schwimmbad holte mer uns Sonnebrand. Mer han em Büdche jestritz, sin jerannt wie dr Bletz un trofen uns dann bei uns om Plätzje Do hammer Fußball jespillt, woren off janz schön wild en dä Stadt, die ich ens jot kannt. Mer sin em Park römjetollt, krächten de Nas dovun nit voll. Als Pänz han mer kein Zick jekannt. Wor ens ne Schrom em Knee, dat dät bestemp nit lang wih. Bahl donoh sin mer ald widder loßjerannt. Mer soße jän unge am Ring, zallten Möve op d´r Ling un han jedem SCheffje zojewunke Han öm Ömmere jewett, loge nie zo fröh em Bett, en dä Stadt, die ich ens jot kannt. Ming Kindheit verjing vell zo flöck,jo die Uhr driht sich nit zoröck en dä Stadt die ich en jot jekannt. Mr süht kaum noch Pänz mih do, wo su vell Platz zom Spille ens wor, dä Park es jetz e Stöck vun ener jroße Stroß. Op unsre ahle Fußballplatz han se en Baustell hinjesatz un och dat kleine Büdche es verschwunde Weil ne moderne Supermaat wohl jet mih ze beede hat, en dä Stadt die ich ens jot kannt. Wohin ich och jon, su vell Jrön woot zo Beton un de Hüser klemme immer hüher. Doch hät die Stadt och e neu Jeseech, su bliev se doch för mich, ming Stadt, die ich als Kind jot kannt.