Für ne Fründ Testo

Testo Für ne Fründ

Noch wohr et daachhell, die Hall woor noch janz leer,
et stund eez die Bühn,
en Hockeyhall, nur ohne Ihß,
em Sommer läuf do kaum jet drinn.
Boxe woote rinngerollt,
Leechmaste huhjedrieht.
Ich daach mer: ? Jung, jangk noch jet russ,
he besste ovverflüssig, wie mer sieht.?
Dat janze woor en der Schweiz,
da ess jet, wat unbeding he noch erwähnt sinn muss.
E wedder uss nem Bilderbooch,
jing durch ne Wald, kohm ahn ne Fluss.
Zum Kanal wohr dä bejraadigt,
he hatt wer ussjerechnet hoorjenau,
met welchem Tempo dä zo fleeße hatt.
nur sing Wasser wohr noch schön gröönblau.

Su jing ich dann en Zicklang
ahn dä Zwitterkonstruktion entlang,
en Jedanke janz woanders,
wo ich mich nit mieh draan erinnre kann,
bess ich ahn die Stell kohm,
wo mer, enjemeißelt en ne Stein,
lese kunnt, wie dat Dinge heeß.
Do stund: Rhein.

Dat troof mich wie ne Hammer,
paar Momente stund ich fassungslos.
? Dat darf doch wohl nit wohr sinn !" daach ich,
?dat he ess doch nit däselve Fluss,
dä die Pilone vun der Südbröck
fiebernd och ömspölt.?
Un, wie nem Kranke Fründ,
hann ich dir donoh dann der Puls jeföhlt.

Träne en de Aure,
die uss Ohnmach, Trauer, Wut,
als dann vüür mir Revue passiert,
wie off ich hilflos ihm en singer Nuht,
schon övverquert hann, nit beachtet,
zwesche Bodensee un Rotterdam.
Vatter Rhing em Koma,
dä letzte Walzer ahm Kraterrand.

Ich daach draan, wie ich als Kind
en Ruudekirche, Langel un en Poll
met ihm jespillt hann un hann mich jefrooch,
wo minge Klein wohl ens met spille soll,
wie minge große Brooder sich,
verboddnerwies, ahn Schleppkähn hing,
wie leer die Poller Wiss hück och em Sommer ess
un wie et en Langel noh Chemie jetz stink.
Wo litt dat bloß draan, dat mer nur
vun zwölf bess Meddaach denke will,
wie´e Karnickel vüür der Schlang erstarrt,
"Noh mir die Sinnflut " säät un still
memm Kopp em Sand affwaat, als jööv et nix mieh
wofür sich noch jet lohnt.
Vun unge weed Ihß dönner
un wenn et jeschmolze ess, blieht nix verschont.