Una Nueche Nel Eráu Del Trigu Testo

Una nueche nel erau del trigu
el reflexu del blanco llugar
una neña lloraba en silenciu
los desprecios d'ingratu galan.
Y aflixía ente quexes dicía
ya nel mundu no tengo a naide
voi morrer y nun ven los mios güeyos
los güeyinos del mio dulce bien.

Los sos ecos na melancolía caminaben nes nales del vientu
y el so llamentu repetía
voy morrer y non vien el mio bien

Lloñe d'ella, de pie so la popa
dientro un sele y negreru vapor
Emigráu camín d'América
va'l probe infeliz Amador

Y al mirar pa les andolines
pa la tierra que dexa a so par
quien pudiere dar vuelta pensaba
quien pudiere con elles nalar

Y les aves y el buque afluxíen
sin oyer sos amargos llamentos
Solu los vientos repetíen
quien pudiere con ellos nalar

Nueches clares d'arume de lluna dende entós qué tristura hay detrás
los que vieren llorar una neña
los que vieren un barcu marchar
d'un amor celestial verdaderu
quedó solo de llarimas preba
una tumba nun oteru
un cadabre nel fondu la mar